วาสนาวุ่น พาลุ้นรัก - นิยาย วาสนาวุ่น พาลุ้นรัก : Dek-D.com - Writer
×

    วาสนาวุ่น พาลุ้นรัก

    ข้าไม่ได้เต็มใจจะแต่งงานซักหน่อย แถมอยากเตะบุรุษแสนเข้มงวดผู้นั้นวันละหลายสิบหน

    ผู้เข้าชมรวม

    1,516

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    10

    ผู้เข้าชมรวม


    1.51K

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    8
    จำนวนตอน :  33 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  13 มี.ค. 66 / 03:23 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

         ฉิน-ฉินฉิน คือชื่อแซ่อันแสนน่ารักประหลาดของท่านหญิงน้อยผู้นิยมชมชอบการใช้เท้าวาดเหวี่ยงเตะทุกอย่างอันขวางหน้า นอกจากจะงดงามตามแบบฉบับสตรีฉางอันผู้จิ้มลิ้มและน่าช้อนอุ้มกลับเรือนในสายตาผู้พบเห็นแล้ว ดรุณีแสนเริงร่ายังชื่นชอบการเล่นสนุกเป็นชีวิตจิตใจ

         เพราะเป็นคนอารมณ์ดี มีแนวคิดแสนธรรมดาว่ามนุษย์ทุกคนเกิดมาควรได้ใช้ชีวิตเฉกเช่นที่ตนชอบ ท่านหญิงน้อยบุตรีสกุลฉินจึงจำใจยินยอมรับข้อเสนอการแต่งงานด้วยเหตุผลแสนสำคัญบางอย่าง หากแต่หารู้ไม่ว่าเหตุผลอันแท้จริงกลับมีมากกว่านั้น

         แล้วเช่นนี้ ฉิน-ฉินฉิน เจ้าคนเติบโตมากับความเรียบง่ายต่างจากสตรีทั่วไปซึ่งต้องรักษาขนบครรลองประเพณีจะใช้ชีวิตในจวนใหญ่อันมากด้วยกฎระเบียบของผู้เป็นสามีได้อย่างไร จะหวนกลับเรือนก็เกรงบุพการีและบ่าวไพร่ต้องเดือดร้อน ครั้นจะหลบลี้หนีหายก็หวั่นใจว่าจะถูกบั่นร่างออกเป็นท่อนแล้วโยนให้สุนัขกินตามคำขู่

    “ตอนนี้ลูกสิบห้าแล้ว ต้องรู้จักอดทนและหากระดาษแผ่นนั้นมาให้ได้สกุลฉินเราถึงจะรอด เข้าใจหรือไม่” นั่นคือข้อกำชับจากผู้เป็นบิดาของดรุณีผู้ต้องจากเรือนสู่อีกเรือน

    “ไม่เข้าใจแต่ก็จะหามันให้พบ..ให้ได้..” ฉินฉินเบ้ปากน้ำตาซึมรับคำบุพการี 

    :*:*:

    “เหมือนจะไม่ถูกใจไปเสียหมด ไหนพูดมาซิว่าในชีวิตของเจ้าไม่ชอบอะไรบ้าง” ผู้เป็นสามีถามขึ้นด้วยท่าทางสงบ

    “ได้ซี ข้าไม่ชอบเรียนหนังสือนะ ไม่อยากช่วยงานท่านในห้องตรวจตำราเรียนด้วย ไม่ชอบปักผ้าหรือตัดชุดให้ท่านซักนิด ไม่ชอบนวดศีรษะให้ท่านสุดๆ ไม่ชอบร่วมโต๊ะกินข้าวกับท่านเลยแม้แต่น้อย จะใกล้หรือไกลก็ไม่ชอบเห็นหน้าท่านอยากเตะให้พ้นทาง แล้วก็ไม่ชอบนอนข้างท่านด้วยนะอึดอัดใจมาก ฮะฮะ ไม่ชอบ…” คนอารมณ์ดีเอียงคอไปมาตอบตามตรงเมื่อได้รับโอกาสให้บอกความในใจ ซ้ำยังหัวเราะร่วน ก่อนจะลากเสียงอันยืดยาวปิดท้ายด้วยท่าทางน่ารักแสนซื่อ

    …จ้าวกรมศึกษาหนุ่มเม้มเรียวปากล่าง หลุบปรือม่านบังตาลงเพ่งมองดวงหน้าเล็กละมุนเบื้องหน้า

    “เช่นนั้น..ข้าจะให้เจ้าได้ทำทั้งหมดที่ว่ามา” แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเยียบเย็นอันหาได้ต่างจากสีหน้าและแววตาไม่

    ! ฉินฉินคนร่าเริงหุบยิ้ม สาวเท้าก้าวถอยทันที ดวงตาฉายแววบ่งบอกว่ากำลังรู้สึกราวกับถูกหักหลัง

    ‘เจ้าตู้หนังสือเดินได้ใจร้าย! ข้าจะต้องมีชีวิตที่สดใสเต็มไปด้วยลำแสงแห่งเสรีอีกครั้งให้ได้!’ แล้วร่ำร้องในใจ

    :*:*:

    รับความเคลื่นไหวขอองนิยายทั้งเก่าใหม่และนักเขียนได้ทาง

    เฟสบุค เพจ : เมล่อนเมย์ writer

    ลิงก์ เฟสบุค เพจ → https://web.facebook.com/melonmaynovel

    P.s กรุณาไม่คัดลอกหรือดัดแปลงนิยาย หากตรวจพบหรือมีผู้ใจดีแจ้งเข้ามา ขอดำเนินการตามกฎหมาย อ่านด้วยความบันเทิงนะคะ ไรท์ไม่ต้องการให้มีข้อพิพาทใดๆจริงๆค่ะ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น